گل گلدون من

گل گلدون من شكسته در باد
تو بيا تا دلم نكرده فرياد

گل شب بو ديگه، شب بو نمي ده
كي گل شب بو رو از شاخه چيده

گوشه آسمون، پر رنگين كمون
من مثل تاريكي، تو مثل مهتاب

اگه باد از سر زلف تو نگذره
من مي رم گم مي شم تو جنگل خواب

گل گلدون من، ماه ايوون من
از تو تنها شدم، چو ماهي از آب

گل هر آرزو، رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه، دلم يه مرداب

آسمون آبي مي شه
امّا گل خورشيد
رو شاخه هاي بيد
دلش مي گيره

درّه مهتابي مي شه
امّا گل مهتاب
از بركه هاي آب
بالا نميره

تو كه دست تكون مي دي
به ستاره جون مي دي
مي شكفه گل از گل باغ

وقتي چشمات هم مياد
دو ستاره كم مياد
مي سوزه شقايق از داغ

گل گلدون من، ماه ايوون من
از تو تنها شدم، چو ماهي از آب
گل هر آرزو، رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه، دلم يه مرداب