وقتی شب پاشو تو باغا می ذاره، نفس گلا می گیره
وقتی تاریکی از آسمون می باره، دل غنچه ها می گیره
وقتی ظلـمت، نفس گلا رو بستــه گل محبوبه ی شب، بیدار نشسته
دل به تاریکی و ظلم شب نمی ده اون که عطرش، تا ته باغا رسیده
اگه محبوبه رو تو گلدون بذارن همه اطرافش رو خار و خس بکارن
اگه دیوار بکشن دور وجودش اگه تهــمت بزنن به تـار و پـودش
عطر محبوبه ی شب پشت هر دیوار سنگی راه داره
گل محبوبه ی شب توی قلب غنچه ها پناه داره
شبا که گلا تو تاریکی نشستن همه از وحشت شب، چشما رو بستن
تنشون می لرزه از ترس سیاهی گـل محــبوبه، تو واســشون پنـاهی
عطر محبوبه ی شب پشت هر دیوار سنگی راه داره
گل محبوبه ی شب توی قلب غنچه ها پناه داره
