سلام به همه دوستان عزیز
بعد ازحذف وبلاگ قبلی و ترک عادت نوشتن، دوباره تصمیم گرفتم بنویسم تا این حس شیرین نوشتن را دوباره تجربه کنم.
با کمک شما دوستان خواننده وبلاگم خواهیم توانست فضای زیبایی در محیط مجازی بسازیم و از همصحبتی با یکدیگر لذت ببریم.
اینجا محیطی است که هر کسی می تواند در آن حضور یابد و حرف دلش را بزند. حرفهایی که گاهی نمی توان در یک محیط حقیقی بیان کرد.
اینجا دوست دارم از هر آنچه در ذهنم می آید وهر آنچه می شود یک دغدغه به حسابش آورد، صحبت کنم، هر چند موضوع کوچک و کم اهمیتی باشد،مثل خیلی چیزها که برای ما آدمها چیزهای کم اهمیتی شده اند با آنکه به واقع مهمند.
مثل مردی که در سرما کنار خیابان زیر پتوی پوسیده اش می خزد و آدمهای زیادی از کنارش می گذرند بی آنکه حداقل اگر دست او را نمی گیرند، دلی برایش بسوزانند و اشکی بیفشانند.
چقدر این قسمت آهنگ سیاوش قمیشی را دوست دارم که :
کسی آقای عالم نیست
برابر با همند مردم
دیگه سهم هر انسانه
تن هر دونه گندم
به امید اون روز و به امید روزهایی که همه آدمها همدیگر رو چون جان دوست داشته باشند و به هم عشق بورزند.
بعد ازحذف وبلاگ قبلی و ترک عادت نوشتن، دوباره تصمیم گرفتم بنویسم تا این حس شیرین نوشتن را دوباره تجربه کنم.
با کمک شما دوستان خواننده وبلاگم خواهیم توانست فضای زیبایی در محیط مجازی بسازیم و از همصحبتی با یکدیگر لذت ببریم.
اینجا محیطی است که هر کسی می تواند در آن حضور یابد و حرف دلش را بزند. حرفهایی که گاهی نمی توان در یک محیط حقیقی بیان کرد.
اینجا دوست دارم از هر آنچه در ذهنم می آید وهر آنچه می شود یک دغدغه به حسابش آورد، صحبت کنم، هر چند موضوع کوچک و کم اهمیتی باشد،مثل خیلی چیزها که برای ما آدمها چیزهای کم اهمیتی شده اند با آنکه به واقع مهمند.
مثل مردی که در سرما کنار خیابان زیر پتوی پوسیده اش می خزد و آدمهای زیادی از کنارش می گذرند بی آنکه حداقل اگر دست او را نمی گیرند، دلی برایش بسوزانند و اشکی بیفشانند.
چقدر این قسمت آهنگ سیاوش قمیشی را دوست دارم که :
کسی آقای عالم نیست
برابر با همند مردم
دیگه سهم هر انسانه
تن هر دونه گندم
به امید اون روز و به امید روزهایی که همه آدمها همدیگر رو چون جان دوست داشته باشند و به هم عشق بورزند.
شاد باد تولد دوباره ات . . .
پاسخحذف